Florian był dowódca wojsk rzymskich. Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom.
Wobec odmowy wychłostano go i poddano torturom.
4 maja 304 r. uwiązano mu kamień młyński do szyi i zrzucono do rzeki Enns. W XV wieku na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego sprowadzono część relikwii Świętego do Krakowa.
Ku jego czci wybudowano na Kleparzu kościół.
Kiedy w 1528 r. pożar strawił te część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto sw. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów.
Patron Austrii, Bolonii i Krakowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy.




W ikonografii sw. Florian przedstawiany jest jako oficer rzymski z naczyniem gaszący pożar. Czasami jako książę. Bywa, że w reku trzyma chorągiew. Jego atrybutami sa: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, czerwony i biały krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.